Janjičari su bili elitne jedinice osmanskog vladara, sultana. Janjičari su oteta deca od hrišćanskih podanika.
Janjičare je 1330. godine, od otete i na silu poturčene dece hrišćanskih podanika, osnovao sultan Orhan. Otimanje dece u našim krajevima je poznato i kao danak u krvi.
Turski sultan Mehmed Drugi je 16. juna 1826. godine, posle pobune janjičara ugušene u krvi, ukinuo janjičarsku i uveo redovnu vojsku.
Murat Drugi je dozvolio da se u janjičare primaju i Turci, a 1638. godine ukinuto je uzimanje hrišćanske dece.
Sa opadanjem turske moći janjičari su sve češće izazivali bune i nerede i postali opasni za tursku vlast.
Janjičari su postali prva osmanska stajaća vojska, zamenjujući snage koje su se uglavnom sastojale od plemenskih ratnika kojima se nije moglo verovati u pogledu odanosti i morala.
Janjičarenje, odnosno otimanje dece, većinom pravoslavne, jedan je od najtežih oblika brutalnosti osmanske okupacije na ovim prostorima.
Opšte je poznato da su deca koja su oteta i odvedena u janjičare, vrlo često dolazila i do visokih pozicija u carstvu. Primer je Veliki vezir Mehmed paša Sokolović, koji je bio Srbin.
Na osmanskom dvoru se pored turskog i arapskog govorio i srpski jezik, a bio je i službeni jezik Velike Porte u 15. i 16. veku.
Pratite Portal Dnevni Puls na Viberu!
Dnevni Puls/srna